دو تا پیوند

می‌خوام به‌سبک وبلاگ ترجمان، به دو تا نوشته لینک بدم. (الان که نگاه کردم، دیدم انگار اون وبلاگی که حسین درخشان می‌نوشت و توش لینک به مطالب جالب می‌داد تعطیل شده.) آدرس وبلاگ ترجمان : http://tarjomaan.com/weblog

1- درآمدی بر آمریکاستیزی
این نوشته‌ای است در دفاع از وجهه‌ی امپریالیستی آمریکا. چرا آمریکا در ویتنام جنایت کرد؟ چون قبل از اون فرانسوی‌ها جنایت می‌کرده‌اند. و چون فرانسوی‌ها احمق‌اند، پس آمریکایی‌ها خوب‌اند. چیزی که چنین متنی را مهم می‌کند ترجمه‌ی عزت‌الله فولادوند و چاپ در مجله‌ی بخارا است.

2- ورود آیت‌الله مصباح به سیاست اشتباه بود
مصاحبه با عباس سلیمی‌نمین درباره‌ی هاشمی رفسنجانی و آیت‌الله مصباح. سلیمی‌نمین چهره‌ی جذابی است برای اینکه بلند حرف می‌زند. ولی به نظر من نگاهش منسجم نیست.

انقلاب فرانسه و رژیم پیش از آن- احتمالاً قسمت اول

کتابی که اخیراً خوانده ام «انقلاب فرانسه و رژیم پیش از آن» نوشته‌ی  الکسی دو توکِویل و ترجمه‌ی محسن ثلاثی است.

الکسی دو توکویل در اوایل قرن نوزدهم به دنیا آمده و در اواسط این قرن فوت کرده. گویا سیاستمدار هم بوده و منصب وزارت خارجه را مدتی در دست داشته. تا جایی که من متوجه شدم دو کتاب مهم دارد. یکی همین کتابی که نام بردم و دیگری «دموکراسی در آمریکا».

نکته ای که در خواندن این کتاب به ذهن من رسید این بود که توکویل تکلیف آدم را مشخص نمی‌کند. مثل پزشکی است که وقتی بیمار پیشش رفته، شروع می‌کند به توصیف بیماریش و جزئیات دقیقی از بیماری را تشریح می‌کند، اما دست آخر نسخه نمی‌دهد. این نگاه در کتاب ادموند برک، «تأملاتی بر انقلاب در فرانسه»، نبود. ادموند برک از همان ابتدا مخالفت خودش را با انقلاب فرانسه اعلام می‌کند و تمام کتاب را در باب دلایل این مخالفت حرف می‌زند. الان به ذهنم رسید که شاید توکویل محافظه‌کاری پیشه کرده و در زمانه‌ای که، احتمالاً، انقلاب فرانسه جنبه‌ای مقدس به خودش گرفته بوده، ترجیح داده که صراحتاً انقلاب را نکوهش نکند. به‌هرحال، توکویل چندین بار از کتاب ادموند برک نام می‌برد و هرچند گویا با زاویه‌ی نگاه برک مخالف است، اما تیزبینی او را می‌ستاید.

انقلاب فرانسه در سال 1789 به‌پا شد. توکویل برای بررسی پیشینه‌ی این انقلاب، بارها در تاریخ رفت‌وآمد می‌کند و در قرن هفدهم و هجدهم عقب‌وجلو می‌رود. این رفت‌وآمدها من را که با خود انقلاب فرانسه آشنایی نداشتم، چه برسد به تاریخ فرانسه، کمی گیج می‌کند. کمبود استعداد فرانسوی‌ها در نام‌گذاری پادشاهان‌شان هم مزید بر علت می‌شود. تا جایی که من فهمیدم تا شانزده «لوئی» پادشاه این کشور بوده‌اند. تشخیص لوئی «خوبه» از لوئی «بده» و لوئی «باعرضه‌هه» از لوئی «بی‌عرضه‌هه» کار چندان راحتی نیست.

در کتاب «انقلاب فرانسه و رژیم پیش از آن»، نویسنده با زبانی شفاف عمق مشکلات ساختاری رژیم قبلی را بیان می‌کند. خواننده تقریباً هیچ‌کجا در فهم متن درنمی‌ماند و احتیاجی به اطلاعات تخصصی ندارد، برخلاف کتاب ادموند برک، «تأملاتی بر انقلاب در فرانسه»، که در اواخر کتاب، بحث درباره‌ی حقوق و همین‌طور امور مالی چنان تخصصی می‌شه که من نافهمیده رهاش کردم. ترجمه‌ی کتاب هم بسیار روان است، هرچند با نگاه عیب‌جویانه‌ی ویراستاری می‌شود به آن اشکال گرفت؛ مثلاً «آنچه که»های پراکنده در کل کتاب که «که‌»اش اضافی است و باید حذف شود. درمقابل، ترجمه‌ی کتاب ادموند برک جالب نیست و نیاز به ویراستاری جدی‌ای دارد.

بنیادهای علم سیاست

مدت‌ها است مطلبی در این وبلاگ نگذاشته‌ام. بدم نمی‌آد دوباره نوشتن را شروع کنم. احتمالاً کمی طول می‌کشه تا دوباره دستم راه بیفته، البته اگر راه بیفته. فعلاً این نوشته را درباره‌ی کتاب «بنیادهای علم سیاست،» نوشته‌ی عبدالرحمن عالم و چاپ نشر نی، بخونید، تا ببینیم خدا چی می‌خواد.

تموم نشد، اما تحمل من تموم شد. پنجاه شصت صفحه‌ی آخر را دیگه رها کردم.
احتمالاً خلاصه‌ی ده‌ها کتاب دیگر است. چنین خلاصه‌نویسی‌هایی شاید برای نویسنده خوب باشد، اما برای خواننده منفعتی ندارد. نظرات ده‌ها اندیشمند را آورده، درحالی‌که مخاطب مبتدی این کتاب با هیچ‌کدام آشنا نیست و با هیچ‌کدام هم آشنا نمی‌شود، مگر اینکه خیلی زور بزند و فقط اسامی این اندیشمندان را حفظ کند.
ایده‌ای که پشت چنین کتاب‌هایی هست این است که می‌شود دنیا را در فهرستی چندشماره‌ای انتزاع کرد. دنیای پیچیده‌ی بیرون را با شماره‌های یک، دو، سه شناخت. مفاهیم عظیم تاریخ‌ساز را بدون دانستن پیش‌زمینه و تاریخشان درک کرد. اندیشه‌های اندیشمندان بزرگ را، بدون دانستن خودشان و زمانه‌شان، در چهار خط فهمید.
کتابی است بسیار مناسب تست‌زنی، بدون اینکه هیچ عمق و هیچ شناخت درستی به شما بدهد.